Pewną jest sztuką mieć umiejętność
Prowadzić ciekawą rozmowę
Jeśli umówisz się z kimś na
spotkanie
Wykluczam tu wszelką odmowę
Dobrze jeżeli jest wspólny temat
Wartko się toczy rozmowa
Lecz gdy zanudzasz swego rozmówcę
Zaczynaj wszystko od nowa
Tak pewna kotka wszczęła rozmowę
Nie patrząc wcale na kota
Nudziła smędziła nie widząc końca
Aż na sen wzięła ochota
A kogo zmorzył monolog kotki
Nie jest odgadnąć zbyt trudno
Z powodu długiego gadania kotki
Kotu stało się nudno
I zasnął w trakcie kotki słuchania
Co monologiem się zowie
A kotka bardzo jest zaskoczona
I więcej już słowa nie powie.
25.01.2019 Teresa Czajkowska
Dla Nikodema i Kuby
Bardzo łasdne słowa
OdpowiedzUsuńDzięki Agnieszko :)
UsuńI zasnął kotek i my też spać idziemy.
OdpowiedzUsuńBardzo miło się czytało ten wiersz.
Serdeczności.
Odczytałam ten komentarz już po Waszym przebudzeniu. Nie zdawałam sobie sprawy, że będzie mój wierszyk tak szybko przeczytany. Mam nadzieję, że sny macie kolorowe :)
Usuń